Forum windykacja.pl. Dodatkowe koszty w firmie windykacyjnej przez Angelikamala: 2: 2021-12-26 11:45 Sprzedaż długu przez beus: 1: 2021-04-22 14:44 Windykacja długów może przebiegać w 4 krokach: 1. Powstanie zobowiązania. Jeśli dłużnik spóźnia się z uregulowaniem należności, to mamy do czynienia z powstaniem zobowiązania. Pierwsze kroki w kierunku odzyskiwania pieniędzy podejmować można od dnia wymagalności – dzień po upływie terminu płatności z faktury. 2. Witam, bank, w którym zaciągnąłeś kredyt, nie zdecydował się na drogę sądową, wybierając cesję wierzytelności. Mówiąc potocznie, wolał odzyskać część pożyczonych Ci pieniędzy już teraz, odsprzedając swoją wierzytelność firmie windykacyjnej, niż czekać na wyrok sądu, a potem na ewentualne ściągnięcie długu przez komornika. Administrator udostępnia zgromadzone dane osobowe nieokreślonemu kręgu podmiotów w celu zbycia długu. Wystawione na sprzedaż wierzytelności widoczne są na stronie Giełdy Długów Vindicat.pl oraz wysoce prawdopodobne jest, iż informacje o nich znajdą się w pierwszych wynikach wyszukiwania danych dłużnika w popularnych wyszukiwarkach internetowych. . Dzień dobry, wydaje się, że ma Pan rację! Sięgając bowiem do zapisu art. 10 ustęp 1 ustawy z dnia 8 marca 2003 roku o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, przeczytać można, że: Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty: 1) 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych; 2) 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych; 3) 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych. I dalej – ustęp 4 niniejszego przepisu wskazuje, że: Roszczenie o rekompensatę, o której mowa w ust. 1, nie może być zbyte. Zatem to, co wypada zrobić w danej sytuacji, to podjęcie kontaktu z firmą windykacyjną i złożenie wniosku o ograniczenie windykacji do należności wymagalnych. Proszę powołać się na zapis art. 10 ustawy i wskazać, że zgodnie z ustępem 1 w związku z ustępem 4 roszczenie o rekompensatę nie podlega zbyciu, dlatego na firmę windykacyjną nie przeszło uprawnienie domagania się zapłaty nieuregulowanej rekompensaty. Dodatkowo proszę powołać się na regulację art. 13 ustęp 1, który stanowi, że postanowienia umowy wyłączające lub ograniczające uprawnienia wierzyciela, lub obowiązki dłużnika, o których mowa w art. 10 lub mające na celu obejście tych przepisów, są nieważne, a zamiast nich stosuje się przepisy ustawy. Mam nadzieje, że tak przedstawione stanowisko wystarczy, by ograniczyć windykację. Trzymam kciuki i życzę powodzenia! Czy zdarzyło się Wam dostać wezwanie od firmy windykacyjnej, która twierdzi, że macie jej spłacać zadłużenie powstałe w związku z umową kredytową lub abonamentem telekomunikacyjnym, choć wcześniej nikt nie poinformował Was o sprzedaży długu? Jesteście fuksiarzami. Mogło być gorzej. Mogli sprzedać Wasz dług windykatorowi i utajnić informację kto jest nabywcą. A nabywca… mógł utajnić informację, że jest nabywcą. Taka właśnie sytuacja przydarzyła się pani Teresie, a właściwie jej siostrzeńcowi, który nie wie, jak powinien się zachować. Nie uregulował na czas zobowiązania wobec banku, ale po pewnym czasie jego sytuacja materialna się poprawiła, chciał rozliczyć się z długu i zamknąć sprawę. W banku otrzymał jednak informację, że wierzytelność została sprzedana firmie windykacyjnej i to z nią powinien teraz ustalać zasady spłaty. Bank nie chce powiedzieć, która firma kupiła dług. Siostrzeniec czytelniczki nie wie, komu powinien przelać pieniądze. Na pierwszy rzut oka naprawdę wygląda nieciekawie, bo dłużnik nie chce być już dłużnikiem, a bank uniemożliwia mu zakończenie tej przykrej sprawy. Z reguły umowy z bankami, firmami telekomunikacyjnymi, czy innymi dostawcami usług konstruowane są tak, że wierzyciel (czyli np. bank) może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na rzecz firmy windykacyjnej. I jest to całkowicie zgodne z prawem. Co gorsza, wierzyciel może to zrobić bez pytania dłużnika o zgodę. Wynika to z Kodeksu cywilnego i nazywa się przelewem wierzytelności. No, chyba, że strony wyłączyły taką możliwość w umowie. Nota bene: zaciągając np. kredyt hipoteczny możemy negocjować z bankiem wykreślenie z umowy kredytowej punktu mówiącego o możliwości sprzedaży długu. Szanse na sukces są jednak nikłe, bo każdy bank chce mieć możliwość pozbycia się kłopotliwego długu, choćby za grosze. Bank nie musiał więc informować siostrzeńca mojej czytelniczki o swoich zamiarach, ani nie musiał wskazać, która z wielu działających na polskim rynku firm będzie teraz uprawniona do przyjęcia spłaty zadłużenia. Teoretycznie w interesie nowego wierzyciela leży, by jak najszybciej się ujawnić, by odzyskać pieniądze. Ale w omawianym dziś przypadku komuś coś się pomyliło i się nie ujawnił. Kiszka. A na kiszki najlepsza jest ta książka 😉Zobacz również:Święty spokój kierowcy w dobie wysokiej inflacji? Bezcenny. Jak można (spróbować) ograniczyć koszty eksploatacji samochodu? I ile to kosztuje? [NOWOCZEŚNI MOBILNI]Jest plan na wakacje za granicą? Jest też problem: wysokie ceny i słaby złoty. Dwa sposoby, by nie dać się złapać w sidła kursowe [MOŻNA SPRYTNIEJ]Cyberbezpieczeństwo w bankach: technologie przyszłości. Jak zmieni się świat bankowości? [BANK NOWOŚCI]Co robić? Sytuacja jest krzywa, bo przecież czas to pieniądz. A dłużnik chciałby wyczyścić sobie kartę, choćby po to, żeby przynajmniej częściowo odzyskać wiarygodność kredytową. Poprosiłem o radę prawnika. „Dłużnik winien zapłacić dotychczasowemu wierzycielowi. Dopóki nowy wierzyciel nie poinformuje dłużnika o przelewie wierzytelności, ten ma prawo spełniać świadczenie na rachunek firmy, u której zadłużenie powstało” – tłumaczy znajoma blogerko-prawniczka Martyna Kośka. A jak „stary” wierzyciel zgubi wpłatę, bo nie będzie miał gdzie jej zaksięgować? Wolałbym złożyć pieniądze do depozytu sądowego. Przepisy przewidują taką opcję. Ale blogero-prawnicy mówią, że generalnie jest to zalecane wtedy, gdy nie wiadomo, kto jest wierzycielem. W innej sytuacji wierzyciel mógłby dowodzić przed sądem, że świadczenie wcale nie zostało spełnione i np. żądać odsetek za zwłokę. W naszym przypadku co prawda też nie możemy precyzyjnie wskazać wierzyciela, ale wiemy, kto był nim do tej pory. Depozyt sądowy to ponoć rozwiązanie awaryjne w sytuacji, w której np. wiemy, że kiedyś nasz spadkodawca zaciągnął jakiś kredyt, bank nie przyznaje się, by miał takiego klienta, a my podejrzewamy, że dług nadal istnieje, tyle, że został sprzedany. Siostrzeniec mojej czytelniczki ma też inny problem: nie wie ile dokładnie ma zapłacić. Pani Teresa zarzuca firmie windykacyjnej, że ta nie ujawnia się i nie przedstawia swoich roszczeń, gdyż zależy jej na tym, by istniejący dług urósł o odsetki. Firma windykacyjna nie ma prawa doliczać do zadłużenia dodatkowych kosztów, ale – o ile się orientuję – tak, jak w przypadku każdej przeterminowanej wierzytelności, może doliczać odsetki należne do dnia zapłaty. Można więc mieć windykatorowi za złe, że pogarsza położenie dłużnika. Niestety, przepisy mówią, że w takiej sytuacji obowiązkiem dłużnika jest ustalenie aktualnej wysokości zadłużenia. Gdyby wierzyciel się ujawnił i wskazał ile pieniędzy trzeba mu oddać, siostrzeniec pani Teresy miałby informację z pierwszej ręki. A tak? Musi poradzić sobie inaczej. Do obliczenia wysokości długu można użyć dostępnych w internecie kalkulatorów, które, po wpisaniu daty powstania zadłużenia, jego wysokości i przyjętych w umowie odsetek, precyzyjnie określają wysokość aktualnego zobowiązania. I to chyba najlepsze, co może dziś zrobić siostrzeniec pani odsetki bywają solidne, oj, solidne. I to niezależnie od tego, czy dług został sprzedany, czy nie. „Mój ojciec, który jest dłużnikiem Banku BPH, otrzymał jakiś czas pismo informujące o zaległości na kredycie w wysokości zł. Jest tam informacja o naliczaniu dalszych odsetek karnych w wysokości 60% w skali roku, licząc od kwoty nie spłaconego kapitału” – napisała do mnie pani Beata. I pyta czy to legalne. Bo Kodeks Cywilny przewiduje, że maksymalna wysokość odsetek nie może przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego. „Klauzula mówiąca o takiej wysokości odsetek, zawarta w piśmie z BPH, chyba mogłaby być uznana za niezgodną z prawem” – dodaje pani Beata, dołączając skan pisma z banku. Przeczytałem i włos staje mi dęba. Z kwitu wynika bowiem, że zł, których żąda bank od ojca pani Beaty, jest pochodną kredytu o wysokości… 2500 zł. Co prawda starego, bo z 2004 r., ale to jednak szokujące, że kwota do spłaty urosła tak bardzo: odsetek bank naliczył 7748 zł, kosztów sądowych 80 zł, a komorniczych – 96 zł. Bank lojalnie ostrzega, że będzie naliczał odsetki w wysokości 60% w skali roku. Policzyłem – przy obecnej wysokości długu dziennie bank dolicza 16,6 zł. Za rok ojciec pani Beaty będzie winien już ponad zł. Czyż to nie piękny model biznesowy? Pożyczyć 2500 zł, dać na tacę, żeby delikwent nie spłacił, a potem żyć jak pączek w maśle z naliczanych odsetek. 16,6 zł dziennie to prawie 500 zł miesięcznie. Nie wiem jaką ojciec pani Beaty ma emeryturę, ale jeśli ma np. 1500 zł i chciałby pozbyć się długu w ciągu roku, to powinien miesięcznie oddawać 840 zł kapitału i 500 zł odsetek. Na życie zostawałoby mu jakieś 160 zł. Nie podoba mi się to. Zapytałem w banku czy aby nie łamie ustawy antylichwiarskiej. Bank się zarzeka, że nie. I chyba ma rację. „Odsetki maksymalne zostały wprowadzone w ustawie z dnia 7 lipca 2005 r. (obowiązującej od 20 lutego 2006 r.) o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Zgodnie z art. 5. tej ustawy, przepisy stosuje się do czynności prawnych dokonanych po jej wejściu w życie. W opisanym przypadku Klient zawarł umowę z bankiem w listopadzie 2004 r.” – odpisano mi w Monikę, moją koleżankę z Ekipy Samcika, żeby spróbowała wywołać wśród bankowców wyrzuty sumienia. Jak powszechnie wiadomo, bankowcy nie mają sumienia, ale zawsze można wzbudzić w nich któreś z pokrewnych uczuć w stosunku do wyrzutów sumienia, np. uczucie dojmującej przykrości. Monika z Ekipy to potrafi ;-). Udało się: „Prosimy o przekazanie Klientowi naszej prośby o kontakt, tak abyśmy mogli wspólnie ustalić dogodny dla niego sposób spłaty zadłużenia” – napisano z banku. Wyrażamy wstępną radość i satysfakcję z takiego przebiegu wypadków, ale zwracamy uwagę, że bank sam powinien dojść do wniosku, że coś tu nie gra, a nie dopiero pod presją łez ronionych przez Ekipę Samcika ;-). Niezależnie od tego, że klient ewidentnie zawinił, nie spłacając długu w terminie, skandaliczne jest naliczanie odsetek w wysokości, która nie odzwierciedla żadnych kosztów ponoszonych przez bank. Ani kosztów zaangażowanego kapitału, ani kosztów operacyjnych, ani jakiejkolwiek innych. Żaden bank, a w szczególności taki, który ma na sztandarach bycie fair, nie powinien stosować takiego KSIĘGARNIACH JEST JUŻ MOJA NOWA KSIĄŻKA! Ponad rok temu wydałem, wspólnie z wydawnictwem Edgard, książkowy poradnik „Jak pomnażać oszczędności”. Wkrótce jego drugie, uzupełnione wydanie! Ale od 16 kwietnia w księgarniach możecie też kupić moją kolejną książkę, wydaną przez Agorę: „100 potwornych opowieści o pieniądzach, czyli jak żyć, wydawać i zarabiać z głową”. To przewodnik po najważniejszych problemach finansowych, z którymi możecie się w życiu spotkać i dylematach, które przyjdzie Wam rozwiązywać. Jako przykłady służą mi prawdziwe Wasze historie, które opisywałem przez pięć lat w blogu. Z książki dowiecie się >> jak oszczędzać, żeby nie bolało i jak z tego oszczędzania „ukręcić” pierwszy milion, poduszkę finansową oraz prywatną emeryturę, >> jak wybrać dla siebie najlepszy bank i jak nie dać się okraść z pieniędzy przez internet, >> jak nie dać się nabić w wysokie prowizje bankowe w podróży zagranicznej, >> jak uniknąć pułapek przy zaciąganiu kredytu i czy bardziej opłaca się kupić mieszkanie, czy je wynajmować, >> rady dla tych, którzy chcą dobrze ubezpieczyć życie, mieszkanie i samochód, a także pomysły >> dla tych, którzy chcą się wymiksować z trefnej polisy inwestycyjnej i >> dla tych, którzy zastanawiają się co robić, gdy dusi kredyt hipoteczny we frankach. W tej książce znajdziecie porady i patenty, jak wydostać się z najróżniejszych tarapatów finansowych. Jak żyć mądrzej, wydawać z głową i jak sprawić, żeby pieniądze nie przeciekały Wam przez palce. Czytajcie i polecajcie tę książkę znajomym!DZIŚ W „GAZECIE WYBORCZEJ” PIENIĄDZE EKSTRA, czyli jazda w stylu subiektywnym (samcik-stajl ;-)). W ten czwartek razem z Ekipą piszę: >> o tym czy da się zostać rentierem mając średnią krajową w portfelu i… nocnik pod ręką. >> o tym, jak nas w sklepach rąbią na chlebie (o ile lepszy jest chleb za 10 zł, niż ten za 2 zł?), >> o dobrych radach wujków z banku, którzy objawili mojemu czytelnikowi, ze dobrze byłoby, gdyby ubezwłasnowolnił własną żonę, >> o tym komu matematyka przydaje się w banku. Zapraszam w imieniu całej Ekipy Samcika! Witam,posiadam, a raczej posiadałam kredyt w Banku WBK, bank dokonał sprzedaży długu pół roku przed jego końcem firmie windykacyjnej Kruk. Wiem że miał do tego prawo. Firma windykacyjna która ten dług przejęła domaga się jednak spłaty w całości. Nadmienię, iż nie miałam większych problemów ze spłatą kredytu, jedynie co, to mogłam spóźnić się kilka dni z ratą. Firma Kruk nie chce słyszeć o ratalnej spłacie tylko straszy skierowaniem sprawy do sądu. Proszę o informację czy jest to działanie zgodne z prawem aby firma windykacyjna domagała się spłaty w całości podczas gdy kredyt bankowy spłacałam ratalne?Dziękuję. Witaj serdecznie, w pierwszej kolejności odniosę się do przedawnienia roszczenia. Uważam, że jeśli nieuregulowana należność pochodzi z 2016 roku, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że faktycznie doszło do jej przedawnienia. Dla pewności jednak należy sięgnąć do dokumentów, w których znajduje się data wymagalności roszczenia. Będzie to np. pismo z wypowiedzeniem kredytu i wezwaniem do zapłaty pozostałej kwoty. Od daty wymagalności roszczenia należy liczyć termin przedawnienia, którego długość zależy od rodzaju zobowiązania. Niemniej jednak zaznaczyć należy, że większość zobowiązań wynikających z umów zawieranych przez konsumentów przedawnia się z upływem lat trzech od daty postawienia ich w stan natychmiastowej wymagalności. Natomiast co do samego uznania długu, to uważam, że nie złożyłeś takiego oświadczenia woli, które mógłby wierzyciel wykorzystać w ewentualnym sporze sądowym. Sama rozmowa z konsultantem to za mało. Dodam jeszcze, iż w orzecznictwie przyjmuje się, że uznanie niewłaściwe/dorozumiane może mieć miejsce na skutek częściowego wykonania zobowiązania, prośby dłużnika o odroczenie terminu płatności lub prośby o niewystępowanie na drogę sądową. O żadnej z podanych sytuacji nie wspominasz. Musisz jednak uważać na przyszłość i w kolejnej rozmowie poprosić o przesłanie dokumentów potwierdzających istnienie zobowiązania, podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia. Pismo do firmy windykacyjnej – przedawnienie długu Pismo do firmy windykacyjnej – przedawnienie długu

sprzedaż długu firmie windykacyjnej forum